Каталог файлов
Главная » Файлы » ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ ՖԱՅԼԵՐ,ՆՅՈՒԹԵՐ,ՆՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ |
Գեղեցիկ բանաստեղծություններ
11.09.2011, 19:58 | |
ՆամակՍեղանիս վրա դատարկ նամակն այս, Գնալուց առաջ որ դու ես թողել Եվ հրաժեշտի խոստումը այդ սուտ, Որ որոշել եմ էլ քեզ չսիրել, Այստեղ սենյակում, որտեղ շատ օրեր, Մենք զրուցել ենք մինչև առավոտ, Որտեղ մեր վերջին շունչը չի կորել, Տարրալուծվում է անկուշտ մի կարոտ։ Եվ կիսատ, ինչպես շատերը կասեն, Ես ծամում եմ իմ մազերը երկար, Ես հավաքում եմ իմ հայելիների Արտացոլանքի ժպիտը տկար, Եվ հորինում եմ, թե ամեն բան էլ Այս կյանքում գալիս ու անցնում է լուռ, Եվ այդ լռության հորինած ցավում Ես մեզ եմ գտնում լքված ու տխուր։ Ի՛մ տարերք, ի՛մ հող, ի՛մ ջուր, օ՛դ , կրա՛կ, Լսում ես հիմա, ես քեզ եմ կանչում, Ու իմ ձեռքերով հորինած ցավից Ես վախենում եմ, բայց չեմ ամաչում։ Դու գիտես՝ որքան հպարտ է հոգիս Ու ինչքան սառն են դատում մտքերս, Բայց ինչպես առաջ, մնա դու կողքիս Եվ նուրբ խնամքով շոյիր հետքերս։ Դու գիտես՝ որքան հպարտ եմ, ի՛մ սեր, Եվ գիտես, որ ես չեմ վերադառնում, Բայց գիտես նաև, որ այս նոր խաղում Ես ոչ ապրում եմ, ոչ էլ մահանում։ Իսկ հետո նորից գիշերը հանդարտ Կփոխվի մի նոր ցուրտ առավոտի, Եվ մեզ, սիրելի՛ս, կսպասվի նորից Մի երկար գիշեր անզուսպ կարոտի... Մենք գիտենք՝ որքան դժվար է հիմա Սիրել ու լինել իրարից հեռու, Ես եմ հեռացել, բայց դու՛ ետ դարձիր, Խոստացի՛ր, որ էլ չեմ հեռանալու։ Գեղեցիկ բանաստեղծություն: ԸնկերներըԵրբեք հենց այնպես ոչ ոք այս կյանքում քեզ չի գա այցի, Հեռացումներից դու միշտ էլ սպասիր ինչ-որ ետ դարձի, Այդ անունները մեկ-մեկ քո մտքով կգան ու կանցնեն, Որ քո խունացող հիշողության մեջ հուշեր արթնացնեն… Կհիշես ցավով կամ էլ ժպիտով, կգտնես կամ ոչ, Նրանք կթվան քեզ շատ կարևոր կամ հյուրեր անկոչ, Եվ կիսատ բառեր, խոսքեր կամ երազ կլսես աղոտ, Ու քո մեջ քեզնից անկախ դու կզգաս մի քաղցր կարոտ… Որ քեզ լքեցին, որ քեզ փրկեցին, մատնեցին կամ էլ, Որ քեզ ներեցին կամ սովորեցրին հիշաչար լինել, Այդ ընկերները, որ ինչ-որ մի լույս թողեցին քո մեջ, Կլինեն կյանքում երբեք չթերթված, անավարտ մի էջ... Եթե երազում ես ծիածանի մասին, ապա պատրաստ եղիր անձրևի տակ մնալուն:Ես սիրում եմ գարնան անձրև հորդառատ, Երբ գալիս է գիշեր ու զօր անընդհատ, Երբ հալեցնում, ջուր է դարձնում ձյունը պաղ, Որի տակին քուն է մտել սերմը վաղ... Իսկ անձրևից հետո պայծառ արեգակ, Երբ ծիլերն են հասակ առնում շարունակ, Երբ կանաչն է շողին տալիս արտերում, Նոր արթնացող մանկան ժպիտն աչքերում... Երբ երփներանգ ծիածանն է կամարել, Իր կամուրջով երկու սարեր է կապել... Օ՜՜, այդ պահին մի նոր սիրտ եմ ես առնում, Ոսկե երազ, հեռուներում սավառնում... Գեղեցիկ բանաստեղծությունԴու իմ աչքերին այդպես մի նայիր, Նրանք քեզ ոչինչ,ոչինչ չեն ասի. Նրանց մեջ լույս կա,պետք է թարգմանել, Միայն թե զգույշ,հոգատար սիրով, Քանզի սիրելիս նրանք կտխրեն, Կապույտ աչքերս հոգսեր շատ ունեն: Բայց չէ,մեկ-մեկ էլ աչքերիս նայիր, Նրանք քեզ երբեք,երբեք չեն խաբի, Նրանք քո դեմքին ժպիտ տեսնելու համար են ծնվել... Գարուն է գալիսՕդում ինչ-որ բան կարծես հուշում է, Որ Գարունն արդեն ճանապարհին է, Դրսում դեռ ցուրտ է, բայց երևում է` Ծերուկ Ձմեռն իր վերջին շնչին է: Հողը հոգնել է պարապությունից, Ձմռան տաղտուկից ուժը հատել է, Գարնան կարոտից երկինքը տրտմել, Իսկ արևն ասես գույնը գցել է: Եվ վայելում է օրերն իր վերջին Սառնասիրտ, դաժան ծերուկ Ձմեռը, Ուզում է ցույց տալ, որ երեք ամիս Ինքն է եղել այս աշխարհի տերը: Օդի բույրն անգամ լրիվ փոխվել է, Արևն իր շողով խուտուտ է տալիս, Արդեն ձյուն չկա, միայն անձրև է. Ծերուկ Ձմեռն իր վախճանն է լալիս: Անորոշ մի բան հոգիս խառնում է, Սիրտս ինձ նորից հանգիստ չի տալիս, Ուզում եմ ճչալ. հոգիս այրվում է, Գիտեմ. պարզապես Գարունն է գալիս... Գեղեցիկ բանաստեղծությունԲարև, ես եմ… Կենդանի եմ, տես ես ողջ եմ… Ի՞նչ ես խոսե’լ, ի՞նչ ես ասե’լ, Ես այդպիսի բան չեմ լսել: Չէ, չեմ լսել, թե ասել ես, Որ էլ չգամ, Որ էլ երբեք քեզ ձայն չտամ: Ես չեմ լսել, թե ասել ես, Որ քո կյանքում ես էլ չկամ… Իջի’ր, շուտ-շուտ, սպասում են… Չմոռանամ նաև ասել, Որ պուրակի Ծանոթ ծառերն բարևում են, Որ մայթերը Մեր քայլերին կարոտում են, Չեն մոռացել, սպասում են: Քեզ առաջվա պես սիրում են, Եվ մեզ մեկ է, Թե ինչքա՞ն ես հիմա փոխվել, Թե թոռներդ Փեշերիցդ կախ են ընկել… Ախ գարուն է: Ի՞նչ ես ասում… Ես չեմ լսում… Չեմ հասկանում ու չգիտեմ… Գիտեմ միայն, որ եկել եմ Ու հանդիպման Մեր ծառի տակ լուռ կանգնել եմ … Եվ մտովի ասում եմ քեզ. Բարև, ես եմ… Գեղեցիկ բանաստեղծությունԵթե հանդիպես անհաջողության, Հիշիր ամեն մարդ ճաշակել է այն, Չի եղել մի մարդ խաբված չլինի, Մի հիվանդություն տարած չլինի, Լացած չլինի... Ամենահզոր մարդիկ էլ անգամ Հուսահատվել են փնտրել բարեկամ Եթե այդպես է, եղիր միշտ հպարտ, Որ ծնվել ես մարդ: | |
Просмотров: 2689 | Загрузок: 0 | Рейтинг: 3.5/4 |
Всего комментариев: 0 | |