Пятница, 29.03.2024, 04:26
Приветствую Вас Гость | RSS


Ֆիլմ դիտենք?
Երգ լսենք?
 
ժամանակը գնահատողների համար
:
Մեր էջը-Odnoklassniki.ru-ում
Մեր facebօօk-ի էջը (սեղմեք Like)
 
 
Վիճակագրություն

MINI GAME
Տվյալների տեսակները

ՍՊՈՐՏ

Հետաքրքիր է

ԾԻԾԱՂԱՇԱՐԺ
18+
ԽԱՂԵՐ
Doodle Jump

ՆԿԱՐՆԵՐ

ՏԵՍԱՀՈԼՈՎԱԿՆԵՐ

ՖՈՒՏԲՈԼ

ԱՌԵՂԾՎԱԾՆԵՐ
ՏԵՍԱՆՅՈՒԹԵՐ

ԿՐԻՄԻՆԱԼ
ԲԺՇԿՈՒԹՅՈՒՆ

Fruit Ninja

ԹԱՐԳՄԱՆԻՉ

ՌԱԴԻՈ

ԵՐԳԵՐ
ՖՈՏՈՇՈՓ
ԽՈՀԱՆՈՑ

ԵՂԱՆԱԿ
ՎԻՐՏՈՒԱԼ ԿԱՏՈՒ
ԳՈՎԱԶԴ

Bestkino.do.am
Կայքի ընկերները
  • Online films
  • Hameceq.do.am blog
  • Официальный блог
  • Сообщество uCoz
  • Կայքեր
    Գնահատեք այս կայքը
    Всего ответов: 414
    մինի չաթ
    200

    Каталог файлов

    Главная » Файлы » ԳՐՔԵՐ/ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

    Պարույր Սևակ : Բանաստեղծություններ
    24.04.2012, 09:06
    ***
    Մի գուցե մեզ էլ ա՛յս էր վիճակված. 
    Դու՝ քո զղջումի զնդանում փակված, 
    Ես՝ իմ զղջումի արջի ճանկերում, 
    Բանտարկվածի պես ետ - առաջ քայլել 
    Քո ծանոթ անվան երկու վանկերում...

    Քո ծանոթ անվան երկու վանկերում 
    Բանտարկվածի պես քայլել ետ - առաջ. 
    Կրակը կողքիս՝ միշտ մնալ սառած. 
    Բաց դուռը դեմըս՝ բանտարկված մնալ, 
    Ոչ մի փորձ չանել ու դուրս չգնալ...
    ***
    Լեռան գլխին իջած կապույտ երկնակամար,
    Ծաղկած ափին փարվող մի լեռնային ալիք,
    Տաք հողի մեջ նստած մի փոշոտված բալիկ,
    Հիշողության մի տաք,
    Տեղին արված կաքտակ.
    Երեկ դեռ անծանոթ աղջկա հետ 
    Առանց հոգնածությաքն շրջել ամբողջ գիշեր,
    Ինքնամոռա~ց այնպես, և - այնուհետ
    Տոնի նման այդ օրն ամբողջ կյանքում հիշել.
    Ձերոնց կողմից դրսում շահված մի մրցություն,
    Քո քաղաքում հառնող մի հոյակապ նոր տուն,
    ուր ձմռանը վառվող վառարանի հանդեպ
    Տղադ պիտի կարդա հափշտակիչ մի վեպ,
    Նա՛, որ խաղով այնքան երջանիկ է հիմա...
    ***

    Ոչի~նչ , ոչի՛նչ չի պատահել արտասավոր.
    Դու նույն աղջիկն ես հմայիչ, ես` նույն տղան,
    Միայն` ժպտում են աչքերդ կարծես ցավով,
    Եվ այս ճամփան էլ չի թվում այնպես խաղաղ:

    Ոչի~նչ , ոչի՛նչ չի կատարվել նկատելի.
    Ո՛չ խարդավանք, ո՛չ խանդ, և ո՛չ կասկաց մի կույր.
    Լոկ զգում եմ ես մանրախոս քո մատներից ,
    Որ ինձ այսօր նրանք ինչ-որ սա~ռն են զգում.

    Եվ չի փոխվել ոչինչ նաև կյանքո՛ւմ կարծես.
    Ամառային նույն արևն է և նո՛ւյն փոշին :
    Ես զգում եմ` ինչ չգիտես ինքդ էլ գուցե.
    -Դադարե~լ ես ինձ սիրելուց,
    Բայց... չես սիրում դեռ ուրիշին:

    Սարսափում եմ ես լոկ հիմա

    Դու ասում ես, թե սառել եմ,
    Բոլո~ր-բոլոր կրակները ես վսռել եմ
    Ու հիմա էլ... մթան մեջ եմ ես խարխափում:
    Իսկ ես կասեմ. ես քայլել եմ, 
    Երբ որ մութ էր` ես փայլել
    Բայց չեմ խափել ես ոչ ոչի ու չեմ խափում:

    Ես չեմ խաբել ո՛չ մի խոսքով,
    Ո՛չ մի երգով կամ ակնարկով.
    Կա՛մ սիրել եմ, կա՛մ ատել էլ, բայց չեմ խաբել,
    Երկու հարկով բարձր եմ ապրել,
    Ցած եմ իջել երկու հարկով,
    Իջել – ելել, սակայն երբեք չեմ խարխափել:

    Թե երբևէ խարախափել եմ `
    Խարախափում եմ ես լոկ հիմա,
    Թե երբևէ սարասափել եմ `
    Սարսափում եմ ես լոկ հիմա`
    Միայն հիմա՛, երբ չգիտեմ`
    Դու եղե՞լ ես, կա՞ս, թե չկաս,
    Միայն հիմա՛, երբ զգու՛մ եմ,
    Հասկանո՛ւմ եմ ու սարսափու~մ,
    Թե առանց քեզ, իմ կորա~ծս,
    Այս աշխարհի ինչն է պակաս...

    Մոր ձեռքերը

    Այս ձեռքերը` մո՜ր ձեռքերը,
    Հինավուրց ու նո՜ր ձեռքերը...
    Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս ձեռքերը...
    Պսակվելիս ո՜նց են պարել այս ձեռքերը`
    Ի՜նչ նազանքով,
    Երազանքո՜վ:
    Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս ձեռքերը...
    Լույսը մինչև լույս չեն մարել այս ձեռքերը,
    Առաջնեկն է երբ որ ծնվել,
    Նրա արդար կաթով սնվել:
    Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս ձեռքերը...
    Զրկանք կրել, հոգս են տարել այս ձեռքերը
    Ծով լռությա՜մբ,
    Համբերությա՜մբ,
    Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս ձեռքերը...
    Երկինք պարզված սյուն են դառել այս ձեռքերը,
    Որ չփլվի իր տան սյունը`
    Որդին կռվից դառնա տունը:
    Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս ձեռքերը...
    Մինչև տատի ձեռք են դառել այս ձեռքերը,
    Այս ձեռքերը` ուժը հատած,
    Բայց թոռան հետ նոր ուժ գտած...
    Քար են շրջել, սար են շարժել այս ձեռքերը...
    Ինչե՜ր, ինչե՜ր, ինչեր չարժեն այս ձեռքերը`
    Նուրբ ձեռքերը,
    Սո՜ւրբ ձեռքերը:
    ...Եկեք այսօր մենք համբուրենք որդիաբար
    Մեզ աշխարհում ծնաց, սնած,
    Մեզ աշխարհում շահած, պահած,
    Մեզնից երբեք չկշտացած,
    Փոշի սրբող, լվացք անող,
    Անվերջ դատող, անվերջ բանող
    ա'յս ձեռքերը`
    Թող որ ճաքած ու կոշտացած,
    Բայց մեզ համար մետաքսի պես
    խա՜ս ձեռքերը...

    Ավելորդ անհավատություն

    Քո անունո՛վ, Մարիա՜մ,
    Քո անունով՝
    Այստեղ նահանջում է ձմեռն արագ:
    Ամառն առանց հերթի՝
    Գարունի՜ց էլ առաջ,
    Նպաստով է ապրում՝ քո անունով…

    Եվ այստեղ կա մեկը քո անունով:
    Ու երդվում եմ ես քեզ քո՛ անունով,
    Որ ատում եմ մի քիչ
    Եվ սիրում եմ նույնքան
    Օտա՜ր այս աղջըկան՝ քո անունով:

    Նա ինչպե՞ս է ապրում քո՛ անունով.
    Ինքը դո՛ւ չես, և նա… քո անունո՞վ:
    Ուստի ատում մի քիչ
    Ու սիրում եմ նույնքան
    Օտա՜ր այս աղջըկան քո անունով:

    Ես կանչում եմ նրան քո անունով
    Ու տանջում եմ ես ինձ քո՛ անունով,
    Իսկ նա իմ տանջանքից չի հասկանում ոչի՜նչ.
    Այսքա՜ն անհակացող՝ քո անունո՞վ:

    Բայց կանչում եմ նրան քո անունով,
    Կանչում այնպես, ինչպես մարդիկ հնում
    Կանչում-կանչում էին ոգիներին բարի…
    Ոգիդ չի՜ հայտնվում՝ քո՛ անունով:

    Ուրեմն աշխարհումըս իրո՞ք չկա
    Ու չի՞ լինում ո՛չ մի ոգի…

    Ես ավելորդ անգամ, վա՛տ իմ,
    Անհավա՛տ իմ,
    Անհավատ եմ դառնում…քո՛ անունով:

    ***
    Թելիկ-մելիկ առու,
    Ուլունք-ուլունք մասուր...
    Այցելության գալու
    Անրջանքներ լազուր:

    Թելիկ-մելիկ առու,
    Ուլունք-ուլունք մասուր...
    Տանջող տենչանք լալու,
    Եվ սիրելու սարսուռ:

    Թելիկ-մելիկ առու,
    Ուլունք-ուլունք մասուր...
    Մամուռի տակ՝ մի բուռ
    Պատմության մասունք:

    Թելիկ-մելիկ առու,
    Ուլունք-ուլունք մասուր...
    Լսեք հեռվից-հեռու
    Տեսեք ի՞նչ եմ ասում: -



    Չգա՞մ ձեզ պահ տալու
    Ինչ որ ունեմ մաքուր,
    Թելիկ-մելիկ առու,
    Ուլունք-ուլունք մասուր..

    ՔԻՉ ԵՆՔ ԲԱՅՑ ՀԱՅ ԵՆՔ 

    Մենք քիչ ենք սակայն մեզ հայ են ասում։ 
    Մենք մեզ ո՛չ ոքից չենք գերադասում։ 
    Պարզապես մենք էլ պի՛տի ընդունենք
    Որ մե՛նք միայն մենք Արարատ ունենք 
    Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սեւանում
    Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում։ 
    Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել։ 
    Պարզապես Նարեկն այստեղ է գրվել։ 
    Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել 
    Քարից շինել ձուկ եւ թռչուն՝ կավից 
    Ուսուցմա՛ն համար եւ աշակերտել 
    եղեցկի՛ն
    Բարու՛ն 
    Վսեմի՛ն 
    Լավին
    Մենք քիչ ենք սակայն մեզ հայ են ասում։ 
    Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում 
    Պարզապես մեր բախտն ուրիշ է եղել 
    Պարզապես շատ ենք մենք արյուն հեղել. 
    Պարզապես մենք մեր դարավոր կյանքում 
    Երբ եղել ենք շատ 
    Ու եղել կանգուն 
    Դարձյա՛լ չենք ճնշել մեկ ուրիշ ազգի 
    Ո՛չ ոք չի տուժել զարկից մեր բազկի։ 
    Եթե գերել ենք՝ 
    Լոկ մեր գրքերով. 
    Եթե տիրել ենք՝ 
    Լոկ մեր ձիրքերով
    Պարզապես մահն է մեզ սիրահարվել 
    Իսկ մենք ինքնակամ նրան չենք տրվել։ 
    Ու երբ ճարահատ մեր հողն ենք թողել՝ 
    Ուր էլ որ հասել որտեղ էլ եղել 
    Ջանացել ենք մենք ամենքի՛ համար. 
    Շինել ենք կամուրջ
    Կապել ենք կամար 
    Ամեն տեղ հերկել 
    Հասցրել բերքեր 
    Ամենքին տվել մի՛տքառա՛ծ երգե՛ ր՝ 
    Պաշտպանել նրանց հոգեւոր ցրտից 
    Ամեն տեղ թողել մեր աչքից՝ ցոլանք 
    Մեր հոգուց՝ մասունք 
    Եւ նշխար՝ սրտից 

    Մենք քիչ ենք այո՛ բայց կոչվում ենք հայ - 
    գիտենք դեռ չանցած վերքերից տնքալ
    Բայց նոր խնդությամբ ցնծալ ու հրճվել. 
    գիտենք թշնամու կողը մխրճվել 
    Ու բարեկամին դառնալ աջակից. 
    Դուրս գալ մեզ արված բարության տակից՝ 
    Մեկի փոխարեն տասն հատուցելով
    Հօգուտ արդարի եւ արեգակի 
    գիտենք քվեարկել մեր կյանքով նաեւ 
    Բայց թե կամենան մեզ բռնի վառել՝ 
    Մենք գիտենք մխա՛լ - եւ կրակ մարել. 
    Իսկ եթե պետք է խավարը ցրել՝ 
    գիտենք մոխրանալ որպես վառ կերոն. 
    Եւ գիտենք նաեւ մեզ կրքոտ սիրել 
    Բայց ուրիշներին միշտ էլ հարգելով

    Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում 
    Բայց մեզ էլ գիտենք - 
    Մեզ հայ են ասում։ 
    Եւ ինչու՞ պիտի չհպարտանանք 
    Կա՛նք։ Պիտի լինե՛նք։ Ու դեռ – շատանանք

    Ո՞Վ ԳԻՏԻ 

    Գուցե կյանքս ճիշտ չեմ ապրում, վերջն է եկել, ո՞վ գիտի 
    Մի շտապիր պախարակել, գլխի գալիքն ո՞վ գիտի 
    Երբ ջահել ենք, չենք հասկանում, որն է ճիշտը, ո՞վ գիտի 
    Գուցե գինին մի բան ասի, փորձեմ, թեեւ ո՞վ գիտի 

    Քանի տարբեր ճամփեք ունեմ, ճամփի վերջը ո՞վ գիտի 
    Որով գնամ, որը թողնեմ, լավն ու վատը ո՞վ գիտի 
    Երգիս մեջ եմ վիշտս խեղդում, սրտիս տաղերն ո՞վ գիտի 
    Կողքից կյանքս հեշտ է թվում, հոգուս դարդերն ո՞վ գիտի 

    Ինչի համար աշխարհ եկա, կյանք ապրեցի, ո՞վ գիտի 
    Մի՞թե ճիշտ է գինու թասում օրը վառել, ո՞վ գիտի 
    Հարցեր ունեմ հազար տեսակ, պատասխաններն ո՞վ գիտի 
    ՏԵՐ ԻՄ, ՏՈՒՐ ԻՆՁ ՄԻ ԱՊԱՍՏԱՆ, ԲԱԽՏԻ ԽԱՂԵՐՆ Ո՞Վ ԳԻՏԻ
    Категория: ԳՐՔԵՐ/ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ | Добавил: SMBO
    Просмотров: 2278 | Загрузок: 0 | Рейтинг: 5.0/1
    Всего комментариев: 0
    Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи.
    [ Регистрация | Вход ]